Chris Vos wil kracht van sport doorgeven aan zijn dochter

Onze ambassadeur Chris Vos begint deze winter aan zijn vijftiende seizoen als internationaal para-snowboarder. Hij heeft in zijn carrière overal op de wereld WK, paralympische en World Cup medailles behaald. Dit seizoen is alles anders, want Chris en zijn vrouw para-snowboardster Lisa Bunschoten hebben sinds vier maanden een dochtertje.  

Chris was bij zijn eerste wedstrijden als vader en para-snowboarder al behoorlijk succesvol. Bij de World Cup Banked Slalom in Landgraaf eindigde hij als tweede, waarmee hij zich direct voor het WK van volgend jaar plaatste. Daar hoopt hij zich te kwalificeren voor de Paralympische Spelen van Milaan in 2026. Het viel hem op hoe hij na vele gebroken nachten de start weer zijn oude hypefocus vond. “Bijzonder hoe dat werkt. Die focus was ik de afgelopen maanden vaak totaal kwijt, maar tijdens de wedstrijden was hij er gewoon weer”, vertelt hij in een interview met Roos Oosterbaan voor TeamNL.org.

'Waarom wachten?'

Chris en Lisa (ook Uniek Sporten-ambassadeur) hadden allebei een stille wens om een kind te krijgen, maar daar wilden ze beiden hun carrière niet voor opgeven. Eerst hadden ze nog het idee te wachten tot na de Spelen van Milaan. “Maar vorig jaar dachten we: waarom wachten? Misschien duurt het wel lang voordat het lukt om zwanger te worden. Dat bleek niet zo te zijn”, zegt Chris. “Ik heb er in mijn achterhoofd altijd rekening mee gehouden dat het misschien niet voor mij was weggelegd. Het was altijd een vraagteken. Maar vader zijn is het mooiste wat er is.”

Kracht van sport

Chris werd op vijfjarige leeftijd tijdens werkzaamheden in de tuin van zijn ouders overreden door een shovel. Hij hield er een verlamming aan over aan zijn rechterbeen en verloor zijn rechterbilspier. Door de geboorte van zijn dochtertje, beseft hij opnieuw dat het leven niet vanzelfsprekend is. “Toen ik net dat ongeluk had gehad, was het eerst onzeker of ik het zou overleven. Daarna zeiden de artsen dat lopen uitgesloten was. Zelfs poepen en plassen was niet vanzelfsprekend. En nu, twintig jaar later, loop ik, snowboard ik, en heb ik op een normale manier een kindje mogen krijgen dat we straks kunnen opvoeden. Hopelijk kan ik haar dan ook de kracht van sport laten zien.”

Lees het hele verhaal bij TeamNL.org