“Een beetje awkward tv” met gehandicapten

We hebben Lucile Werner (vooral bekend van Lingo), Tako Rietveld (werkte voor het Jeugdjournaal) en theatermaker Marc de Hond. Maar dat zijn ze dan wel, de gehandicapten in ons medialandschap, zegt Marit Smit in een interview met NRC. Zij mag zich nu ook in dat rijtje scharen. Smit, die een hand mist, presenteert het programma ‘Met 1 been in de finale’.

De dertigjarige Smit doet haar hele leven alles al met één hand. Het is een aangeboren afwijking. Ze is een van de ten minste 1,7 miljoen Nederlanders met een handicap, ongeveer tien procent van de bevolking. “Best veel ja”, vindt de presentatrice. Met deze cijfers wordt volgens Smit duidelijk dat gehandicapten in het Nederlandse medialandschap “de grootste onzichtbare minderheid” vormen. Daar moet wat haar betreft echt iets aan veranderen. 

Gesprek bij de koffiemachine
Smit is vier afleveringen lang te zien als medepresentator in ‘Met 1 been in de finale’ van omroep PowNed. Dit ‘prank-achtige’ programma wil mensen zich “een beetje awkward” laten voelen bij vooroordelen ten aanzien van gehandicapten. Onwetende passanten worden met gekke situaties en rare vragen geconfronteerd, terwijl een verborgen camera de reacties vastlegt. Zo wordt passanten gevraagd vier mensen met een beperking te sorteren op een volgorde van erg naar ergst. “Ik hoop dat we het gesprek aan de koffiemachine een beetje op gang helpen”, verklaart Smit in NRC.  

In mijn schoolperiode ben ik in geen enkel lesboek ooit een plaatje van een gehandicapt iemand tegengekomen. Dat vind ik bizar.

Marit Smit

Smit zegt dagelijks te ondervinden hoe “totaal niet geaccepteerd” mensen als zij zijn. Media spelen een belangrijke rol in die beeldvorming. “Gehandicapten zitten soms wel in een talkshow, maar meestal om te vertellen over hun beperking. Niet over hoe goed ze iets kunnen of om hun mening te geven over de actualiteit.”

Vanzelfsprekend onderdeel
Er is nog werk te verzetten, oordeelt Smit. Wat moeten media volgens haar concreet nog meer doen? Het is eigenlijk doodsimpel, zegt ze. “Leid ze op tot presentator, zet ze goed zichtbaar in het publiek bij talkshows, vraag ze aan tafel, geef ze een plek in series en soaps. Maak ze kortom een vanzelfsprekend onderdeel van alle facetten van de samenleving. In mijn schoolperiode ben ik in geen enkel lesboek ooit een plaatje van een gehandicapt iemand tegengekomen. Dat vind ik bizar.”

Smit heeft al goed voor ogen wat volgens haar het toekomstbeeld moet zijn. “Dat het mooie meisje in Goede Tijden Slechte Tijden in een rolstoel zit, zonder dat dat ding in het verhaal ook maar een rol van betekenis speelt.”

De eerste afleveringen van 'Met 1 been in de finale' kun je hier terugkijken. 

Bron: NRC