Felix ontploft van trots

Toen Felix Abbey (52) de Olympische Spelen van 1996 op televisie zag wist hij het zeker: hij wilde judoka worden. Op zijn dertigste begon hij daarom aan de sport. Hij bleek er goed in te zijn, tot een oogziekte zijn leven op zijn kop zette.

Elk jaar verloor hij een deel van zijn gezichtsvermogen, maar toch bleef de passie voor zijn favoriete sport bestaan. Een paar jaar geleden begon hij weer serieus met trainen en sindsdien droomt hij van de Paralympische Spelen. “Ik ben mijn hele leven al een sportman geweest, van handbal, tot volleybal, tot voetbal, tot tennis. Ik heb heel veel sporten gedaan en ook lesgegeven in veel van deze sporten”, vertelt hij.

Beter mens
Uiteindelijk koos hij voor judo vanwege de discipline, het respect en de intense fysieke uitdaging in de sport. “Ik was er gewoon van overtuigd dat ik een beter mens zou worden door het beoefenen van deze sport, en dat is ook wel zo gebleken in mijn ervaring”, zegt hij.

In 2016 ontmoette hij tijdens een weerbaarheidstraining bij Visio in Apeldoorn zijn huidige coach, Marco Borst. “We kregen daar allerlei opdrachtjes. Op een gegeven moment moesten we Marco een keer een duwtje geven, als onderdeel van de training.”

Toen ik slechtziend werd was ik bang dat ik nooit meer zou kunnen sporten

Duwtje in de goede richting
Dat ene duwtje was het begin van de weg terug naar judo, want coach Marco ontdekte al gauw dat zijn pupil al wel vaker aan sport had gedaan en gaf aan dat hij judo eens moest proberen. 

In eerste instantie stribbelde Felix tegen, maar uiteindelijk ging hij toch naar de judovereniging in Apeldoorn. “Toen ik slechtziend werd was ik bang dat ik nooit meer zou kunnen sporten. En voor een tijdje – tijdens mijn meest duistere periode – heb ik dat ook gedacht. Die gedachte was ondraaglijk. Het feit dat ik toch weer de draad heb opgepakt om ook als slechtziende verder te kunnen met sport is van onschatbare waarde voor mij”, legt Felix uit.

Het zelfvertrouwen dat je kan winnen door sport te beoefenen is van onschatbare waarde

Ontploffen van trots
Tijdens het sporten heeft Felix regelmatig last van het licht, maar gelukkig kan hij trainen met een blinddoek op zodat hij er zo min mogelijk last van heeft. “Het zelfvertrouwen dat je kan winnen door sport te beoefenen is van onschatbare waarde. Ook al ‘val’ je soms door je handicap, je kunt altijd kiezen om weer overeind te krabbelen en door te gaan.” 

Dat deed de 52-jarige judoka zelf ook. En inmiddels droomt hij zelf al van de Paralympische Spelen. “Het winnen van de Paralympische Spelen zou mijn aller stoutste dromen overtreffen. Als ik dan zou terugkijken naar alles wat ik heb meegemaakt in mijn leven zou ik ontploffen van trots”, besluit hij.