Tijdens het sporten vergeet Milton (61, blind) zijn handicap

Showdown werd speciaal bedacht voor blinden-en slechtzienden, en tóch weten veel mensen niet dat deze sport bestaat. Of ze weten niet precies wat het is. ‘Ik dacht dat het om een vechtsport ging’, wordt er weleens gezegd. ‘Wow, is dit showdown?’, roepen de meesten als ze meemaken wat voor sport dit is. Zo verging het Milton (61, blind) ook.

Lang is hij op zoek geweest naar een sport die hij als blinde helemaal op eigen houtje kon doen. Die zoektocht bleek voor hem geen makkelijke. ‘Ik heb me daar echt op georiënteerd. Ik keek bijvoorbeeld of tandemwielrennen wat voor mij was. Maar dat hield in dat ik altijd iemand nodig heb om samen mee te gaan fietsen.’ Zelfstandigheid, dingen zonder hulp van anderen doen, dat is een groot goed voor Milton. En sporten is dat ook. ‘Tot mijn dertigste heb ik aan voetbal en aan basketbal gedaan. Ik was toen al slechtziend. Daar schaamde ik me een beetje voor. Het liefst hield ik mijn handicap verborgen. Op het voetbalveld was ik een middenvelder. Geen keeper of spits dus, dat kon echt niet. Tijdens basketbal vroeg ik mijn teamgenoten de bal via de grond naar me te pasen. Ik wilde graag meedoen. Toen dat echt niet meer ging, viel ik opeens in een groot gat. Sporten heeft niet alleen te maken met gezond bezig zijn, op sociaal vlak heeft het ook altijd veel voor me betekend.’

Al sinds zijn puberteit weet Milton dat hij een oogafwijking heeft. Retinitis pigmentosa heet zijn aandoening. Dat houdt in dat zijn netvliescellen langzaam afsterven. Slechtziend worden, dat ging bij hem heel geleidelijk. ‘Eerst kon ik nog fietsen. Totdat ik een paar ongelukjes kreeg omdat ik de stoeprand niet meer zag. Op straat kon ik lopend me nog oriënteren als er licht was, of als de straatverlichting scheen. Tot ik op een dag naar buiten stapte en dacht: hè, ze hebben de lichten uitgedaan! Dat ik vanaf dat moment  helemaal niks meer kon zien, vond ik echt een shock.’

De schaamte over zijn slechtziendheid, die hield bij Milton lang aan. Zelfs toen hij werd uitgenodigd om eens naar showdown te komen kijken, voelde hij aarzeling. ‘Ik wilde wel, maar toch…Je wordt daarmee wel in het hokje van slechtziende of blinde geplaatst. Dat vond ik moeilijk te accepteren. Nu vind ik dat dat een stommiteit van me was. Ik heb mezelf er zo tekort mee gedaan. Even een balletje gaan slaan, dat is wat je als blinde gewoon kunt doen met showdown.

Deze sport wordt vaak vergeleken met tafeltennis voor blinden, alleen sla je bij showdown de bal niet over een net maar onder een plank door in het doelgat. ‘Het spelletje is simpel, maar je kunt je er zo in uitleven en jezelf erin bekwamen. Je bent heel fysiek bezig. De bal die je slaat bereikt snelheden van 80 kilometer per uur. Ik nam weleens kennissen mee die kunnen zien, om een potje te spelen. Sommigen vonden het te hard gaan.’ 

Want al is showdown ontwikkeld voor visueel beperkten: degenen zonder visuele beperking kunnen ook meedoen. Milton is daar groot voorstander van. Iedereen: blind, slechtziend of ziend, krijgt een afgeplakte skibril op, waardoor iedereen aan elkaar gelijk is. ‘Als ik een partijtje speel voel ik me als een vis in het water. Ik vergeet mijn handicap. Dat komt door te sporten. Zo wil ik zijn en me voelen.”

Ook voor jou is er een geschikte sport die je leuk vindt, waarbij je aan je conditie en je gezondheid werkt én waarbij je een hoop gezelligheid vindt met mede-sporters. Benieuwd welke sportverenigingen er bij jou in de buurt zijn voor een proefles of lidmaatschap? www.unieksporten.nl/sport-zoeken