Tristan Bangma komt na topseizoen in Canada tot rust

Onze ambassadeur Tristan Bangma kan terugkijken op een bijzonder succesvol seizoen. Hij behaalde drie gouden paralympische medailles in Parijs en een maand later nog de dubbel bij het WK wielrennen. Nu is het tijd voor rust. Dat vindt hij bij zijn vriendin, Mel Pemble, ook paralympisch wielrenster, in Canada. Hij heeft zijn terugticket nog niet geboekt. In een podcast met Roos Oosterbaan vertelt hij wat hij daar allemaal van plan is te gaan doen.

Tristan leerde zijn vriendin Mel Pemble een jaar geleden kennen tijdens een internationale wedstrijd. De afstand maakt het lastig vaak bij elkaar te zijn, maar daar heeft Tristan nu een oplossing voor. “Ik ga binnenkort naar Canada. Ik heb een enkeltje gekocht. Geen idee wanneer ik terugkom.”

Lekker hiken in de bossen

Nu hebben ze eindelijk allebei een moment om tijd met elkaar door te brengen. “Een normaal leven heb ik misschien nog niet, maar door haar ervaar ik dat soms wel. En daar geniet ik enorm van. Ik vind het heerlijk om naast de races te ontspannen en leuke dingen te doen. Met haar kan ik serieuze gesprekken voeren, maar we kunnen ook lachen en bijvoorbeeld lekker gaan hiken in de bossen. Het geeft me een heel positieve energie, wat ook helpt bij de sport.”

Afleiding van het fietsen

Ook al zitten ze allebei in het wielrennen, door Mel lukt het Tristan juist om zijn gedachten af en toe van het fietsen af te halen. “Zij zorgt ervoor dat het niet altijd om fietsen draait.” Hij heeft de neiging zich helemaal in het wielrennen te verliezen, vertelt hij in de podcast. Samen met zijn piloot besteedt hij veel tijd aan het materiaal, want hun tandem moet perfect zijn voor de wedstrijden.

Voedingsprobleem

Net zo perfectionistisch was hij altijd bezig met zijn voeding. Hij ziet nu dat hij volledig geobsedeerd raakte door voedingsadviezen die vooral voor zijn collega’s in de talentgroep waren bedoeld. “Door mijn onervarenheid als sporter volgde ik die adviezen tot het uiterste. Ik wilde de beste zijn, goud winnen op de Spelen. En dan doe je soms dingen die niet goed voor je zijn. Op dagen waarop ik 4000 calorieën moest eten, at ik er maar 1500."

Valkuil

In zijn direct omgeving viel het niemand direct op dat hij veel gewicht kwijtraakte. Maar zijn oma, die hem veel minder vaak zag, vond op een gegeven moment dat Tristan wel erg mager was geworden. Hij heeft daar nu een belangrijke les uitgetrokken. “Nu weet ik precies wat ik nodig heb. Ik kan me nog steeds in dingen verliezen, maar ik weet nu hoe ik niet doorschiet. Ik ben nu echt in balans.” Om andere fantieke sporters te behoeden voor dezelfde valkuilen wil Tristan binnenkort samen met zijn psycholoog een informatiebijeenkomst over voedingsproblemen organiseren. “Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te vertellen. Wat het met je doet en wat het met mij deed.”

Lees het hele artikel bij TeamNL en luister daar ook gelijk de podcast van Roos Oosterbaan.

Foto: Mathilde Dusol