Tennissen met Cerebrale Parese

06 maart 2023

Danique de Boer is 12 jaar oud en woont in Gorssel (gemeente Lochem), ze zit op dit moment in groep 8 van de Joppeschool. Volgend jaar gaat ze naar de middelbare school in Zutphen. Ze is geboren met Cerebrale Parese. Cerebrale Parese (CP) is letterlijk vertaald: hersenverlamming. Danique heeft dit opgelopen tijdens de zwangerschap. Zij heeft een bloeding gehad in de hersenen, waardoor zij een lichamelijke beperking heeft aan haar linkerzijde van haar lichaam. Hiervoor draagt zij een spalk aan haar been en aan haar hand. In Nederland worden elk jaar ongeveer 400 kinderen met cerebrale parese geboren.

Bij de lokale tennisvereniging L.T.C. Gorssel speelt Danique tennis. Na schooltijd fietst ze samen met haar klasgenootje meteen door naar de tennistraining. Een jaar of 5 á 6 geleden werd haar liefde en passie voor de sport geboren, toen de tennisleraar van L.T.C. Gorssel bij haar tijdens de gymles, tennisles kwam geven. En vanaf dat moment wist ze zeker dat tennis haar sport zou worden. Nadat ze haar zwemdiploma A en B binnen had, ging ze op tennis!

Vanaf het begin werd er niet gekeken naar haar beperking, maar juist gekeken naar wat er wel kan. En in samenwerking met haar bewegingstherapeut van Klimmendaal in Apeldoorn heeft ze zichzelf aangeleerd hoe ze bijvoorbeeld de bal kan opslaan. Door haar spasmen in haar arm kan ze de bal namelijk niet opgooien. Door de bal op het racket te leggen, en het racket omhoog te zwaaien heeft ze na veel oefenen zichzelf een manier aangeleerd om de bal op te kunnen slaan. En dat is ook het enige waar ze creatief in hoeft te zijn, want de rest van de les rent en beweegt ze gewoon tussen de rest van de groep.

Binnen de vereniging, en op school, heeft Danique zich nooit anders gevoeld dan haar leeftijdsgenootjes. Ook is ze nooit anders behandeld dan haar leeftijdsgenootjes. Haar moeder, Chantal Geene, vertelt: ‘Kinderen kennen haar niet anders dan hoe Danique is. Ze is gewoon zichzelf en dat werd vanaf het begin geaccepteerd. Ze kan in principe ook alles mee doen met de gym en in het dagelijks leven. Af en toe moet je een beetje creatief zijn met oplossingen, maar met deze vorm van CP kan ze eigenlijk gewoon alles zelfstandig doen. Ik ben er zelfs van overtuigd dat ze eigenlijk gewoon alles kan doen wat ze wil doen’.

Moeder Chantal Geene heeft regelmatig contact met de tennisleraar en hij heeft er nog nooit iets over gezegd. Het was fijn dat destijds de bewegingstherapeut en tennisleraar ook contact met elkaar hadden. Zo wist de tennisleraar ook meteen wat en hoe ze aan het oefenen waren. En kon hij hier ook altijd rekening mee houden.

Het leukst aan tennis vindt Danique de dubbelcompetitie. Samen met iemand anders een potje tennis spelen, want het plezier staat immers voorop. Ook is dit voor haar iets fijner om te doen. Want met enkel spel moet ze meer bewegen, en dat kan soms nog wel lastig zijn met de spalk om haar been. ‘Als ik dubbel speel hoef ik minder te bewegen en dat vind ik wat fijner en leuker. Ik word blij als ik weer mag tennissen en ga er eigenlijk nooit met tegenzin naartoe’.

In de wintermaanden is er geen tennis en doet Danique aan dansen. Eén keer per week gaat ze naar de dansvereniging in haar dorp. En dit doet ze zonder haar spalken. Hier zijn dan ook haar klasgenoten en vriendinnen te vinden. Extra gezellig dus!

Aan doorzettingsvermogen ligt het niet bij Danique. ‘Eigenlijk vind ik alles wel leuk om te doen en ga ik alle uitdagingen wel aan. Ik wil altijd alles proberen en er zijn geen drempels voor mij’. Ook de juffrouw op de basisschool zegt dat ze ook altijd alles wilt proberen en geen uitzondering wil zijn. Danique vult aan: ‘Ik wil ook niet anders behandeld worden dan andere kinderen’. Waarop haar moeder aanvult: “En als het niet gaat, dan vraagt ze wel hulp’. Waarop Danique weer antwoord: ‘Ja dat klopt. Maar meestal wil ik wel alles zelf doen. Soms ben ik wel een beetje eigenwijs’.

Chantal vertelt: ‘Aan haar doorzettingsvermogen ligt het inderdaad zeker niet. Dat had ze al toen ze geboren werd. Want vanaf haar 1e levensjaar kreeg ze al therapie om te oefenen met haar linkerhand en om ook die spieren te blijven stimuleren. Ze bleef altijd maar oefenen met die linkerhand. En opgeven zat er toen al niet in en nu ook niet!’.

De afgelopen drie maanden is Danique wekelijks weer naar therapie gegaan bij Klimmendaal. Hier is ze één keer in de week geweest, 2 uur achter elkaar. Samen met andere leeftijdsgenootjes heeft ze geknutseld en weer kunnen oefenen met haar linker arm en hand. Maar ook is ze nu meer op de leeftijd dat ze ook zelf goed kan vertellen en uitleggen wat ze heeft. En dat is voor haar ook heel fijn en belangrijk dat ze er goed over kan praten. Chantal: ‘Het is fijn dat ze bij Klimmendaal daar ook rekening mee houden en dit meenemen in de therapie. Ik ben altijd heel blij geweest met Klimmendaal!’.

Als er gevraagd wordt waar ze het meest trots op is, antwoord Danique zelfverzekerd en vol vertrouwen: ‘Ik ben het meeste trots op mijn doorzettingsvermogen en dat ik eigenlijk heel goed kan tennissen’. En daar denkt haar moeder niet anders over. ‘Ik wil juist mensen met een beperking niet in een hokje laten stoppen. En mensen met een beperking juist zoveel mogelijk mee laten doen in de maatschappij. En juist voor hen is sporten en bewegen met vriendjes en vriendinnetjes uit de klas heel belangrijk. Dat zij gewoon mee kunnen doen met de rest van de groep en/of leeftijdsgenootjes. Ze kan misschien niet alles hetzelfde doen, maar ze kan het wel, alleen dan op haar eigen manier. Het is fijn dat ze gewoon mee kan doen met de reguliere sport’.